Acclimatiseren in Bosnië en Herzegovina

Op de 'vlucht' voor de regen verder naar het oosten getrokken. Niet zoals ik eerst plan was door het mooie west-Slovenië te trekken en dan langzaam afzakken langs de Kroatische kust maar verder en verder oostwaarts.

Vanuit Ptuj doorgestoken naar de Kroatisch vlakte. Zagreb lag idd op een steenworp afstand maar op de motor ben ik niet zo zot op grote steden en kies ik vaak voor de weg er omheen; door natuurschoon en kleine dorpjes. De grensstreek met Hongarije is vlak en leeg. Althans afgezien van de schier eindeloze lintbebouwing langs de doorgaande wegen. Het is in Kroatië 90 km/h buiten de bebouwde kom ware het niet dat de bebouwde kom nooit ophoud en het ene dorp naadloos over gaat in de volgende. Lekker tuffen met 50 km/h op een doorgaande weg. Ik was dan ook blij dat ik een route gekozen had buiten deze doorgaande route en blij dat de GPS eindelijk aangaf 'hier er af'. Weg van de vlakte, het heuvelland weer in en via kleine lokale wegen weer heerlijk slingeren van dorp naar vergezicht.

Rond een uur of vijf werd het tijd voor een camping en de GPS heeft een prachtige functie aan boord waarbij je naast de dichtbijzijnde tankstations ook de dan dichtstbijzijnde campings kan vinden. Lekker makkelijk en vaak nog niet eens een heel slechte of juist luxe camping. Ik maak dan ook graag gebruik van deze functie.

In dit geval: dichtstbijzijnde camping... Nog 95 km en (volgens planner van de GPS) nog twee uur te gaan. Dat viel tegen, meestal is het dichterbij, eigenlijk had ik al geen zin meer en de omgeving waar ik in zat was zo mooi dat ik eigenlijk wel een camping verwachtte.

Twee uur werd drie uur. Op een gegeven moment file, een flinke file en hoewel ik af en toe op mijn motor er langs kon rijden schoot het toch niet echt op. Op mijn vraag aan een politieagent langs de weg wat er aan de hand was: "heavy traffic".. Ach zo, daar werd ik ook niet veel wijzer van. Nog steeds had ik niet door dat ik aan de grens stond. Nooit gedacht dat ik zover zuidelijk was afgedwaald...

Met zo'n drie kwartier vertraging stond ik dan Aan de andere kant van de grens. In één dag het noord-oostelijk deel van Kroatië (naar ik begrijp het oorspronkelijke gebied van Kroaten) doorgestoken. En eerlijk gezegd had ik geen idee waar ik precies was. Was dit nu Bosnië of Servië.? Wellicht een rare gedachte maar dat bleek toch niet: ik bleek in het Servische deel van Bosnië te zijn beland...

Door naar Gradacac, daar waar de camping zou zijn. Ergens op een grindweg in een buitenwijk had ik het voorgevoel "hier klopt iets niet", "dit lijkt me niet de juiste weg". Bij navraag correct en ik werd weer teruggestuurd naar de 'grote' weg. Geen bordjes en weinig vertrouwen meer in de GPS vroeg ik de weg bij een tankstation. Vriendelijk als ze zijn springt één van de jongens in zijn auto om mij de weg te wijzen en na tien minuten stond ik aan een mooi groot meer. Met een wijds armgebaar gaf hij aan: "hier is het"...

Euh.., een meer, vissers, wat rommel en gebroken bierflessen, een leegstaand voormalig toiletgebouw, wat hangjongeren en een groep zwerfhonden. Laten we zeggen niet mijn idee van een camping en het voelde niet echt veilig hier de nacht door te brengen. Dus weer door en ook de volgende voorbijganger wees me naar een (weliswaar ander) meer. Ik geloofde er niet meer in dat er een camping was en heb me ingecheckt in een klein B&B waar ik net naast stond.

Ik begrijp nu dat wild kamperen hier (echt) geen issue is en beide mensen mij oprecht aangaven dat je bij die meren prima met een tent kan overnachten. Toch blij dat ik dat niet gedaan heb, hoewel ik de meertjes nu als vriendelijker heb ervaren dan toen en ook de betere wild-kampeer plekjes heb gevonden waren de gebroken flessen, hangjongeren en straathonden wel degelijk realiteit.

Het zou slecht weer worden in Bosnië en de B&B beviel dusdanig dat ik besloten heb een paar dagen te blijven. Even aanzien wat het weer zou gaan doen, even de tijd nemen in te lezen in het moois, de historie en cultuur van Bosnië en Herzegovina en naar het nu laat aanzien even acclimatiseren. Even de rush er uit, pas op de plaats en tot rust komen. Het weer bleek hier in Gradacac uiteindelijk heel erg mee te vallen en beide dagen heb ik heerlijk in het zonnetje aan de twee meren en op de diverse terrasjes doorgebracht met boek en kaart... Morgen weer verder. Ik weet nog niet precies welke route. In ieder geval zuidwaarts. Door de prachtige natuur van Bosnië en Herzegovina