Tochtje over het meer van Komani

Boven op de pas van Theth terug naar de bewoonde wereld van Shkodër en de rest van Albanië raakte ik (uiteraard) in gesprek met de bestuurder van het beschadigde busje, een oude hippie, wit-grijs lang haar met een haarband en net als ik aan het toeren door de onherbergzame gebieden van Albanië.

Er zijn hier trouwens veel oudere mensen onderweg. Veelal met een busje/campingcar met alle tijd aan hun zijde en aan het toeren en genieten van deze streek, Griekenland, Bulgarije en Turkije en naar ik aanneem vooral het heerlijk warme weer.

De hippie uit Belgie vertelde me te gaan naar Konami-meer. Eén van de stuwmeren in een cascade van stuwmeren waarmee Albanië haar energievoorziening heeft geregeld. De rivier de Drin die de basis vormt van deze stuwmeren slingerde zich door een flink aantal canyons en daarmee dus ook deze stuwmeren. Langgerekte meren, ingeklemd door hoge pieken en steile hellingen. Op één van die meren vaart een veerboot. Van Konam naar Ferzië en in de middag weer terug. Naast deze veerdienst is er ook een lokale waterbus die de lokale bevolking rond het meer voorziet van vervoer en voorraden.

Het is haast onvoorstelbaar dat er in die bergen mensen wonen en leven maar zo is het wel. De waterbus vaart ongeveer gelijk op met de veerdienst en op verschillende plekken werden mensen afgezet of opgepikt nog vaker nog werden er voorraden afgezet en zag je mensen met hun voorraden, soms met hulp van pakezels, de berg op sjouwen...

De veerdienst vertrekt dagelijks om 9:00, inschepen vanaf een uur of acht. Dus vanaf de pas van Theth genoeg tijd om naar Koman te rijden, daar te overnachten en op tijd en uitgerust in te schepen voor een drie uur durend tochtje naar Ferzië. Zo gezegd, zo gedaan: de de versnelling in z'n vrij, de motor af de tocht naar beneden ingezet. Heerlijk wat een rust, alleen het geruis van de banden en de wind rond je helm. Ik ben nu zeker een fan van electrisch rijden; wat een genot.! Beneden aangekomen de motor weer aangezet en rustig doorgeploft naar Koman. Slingerend langs de laatste en laagste Drin-stuwmeer. Asfaltweg en ja soms was de asfalt echt (weer) weg en hobbelde ik weer lekker over een onverhard stuk. De Theth-ervaring rijker was deze weg echter een 'zonnetje'.

Rond een uur of drie ingecheckt in het lokale hotel aldaar. Een hotel, zo te zien uit het communistische tijdperk. Ik weet niet precies waarom maar zo voelde het en dat was de indruk die ik kreeg. De 'bewaarder' lag in een stoel in de entreehal te slapen, een lokaal jongetje zat in de grote (recreatie)zaal op TV naar de film Shrek te kijken...

Naast de spartaans-communistisch uitstraling moest ik ook denken aan de film 'The Shining' waar Jack Nickelson als huisbewaarder met zijn vrouw en kind een verder leeg hotel onderhoud. Ik was enig gast, kon kiezen welke kamer ik wenste en ik bleef ook de enige gast. De prijs was 10 euro per nacht of in lokaal geld 1200 lek. Omdat ik alleen maar briefjes van 1000 lek bij mij had en hij niet kon wisselen was 1000 lek ook voldoende...

Tijd om het dorpje te bekijken en te zien waar ik me nu precies de volgende dag moest melden. Vragen lijkt overigens de enige manier. Niets staat aangegeven. Iedereen weet het maar het staat nergens. En dat blijkt door heel Albanië te gelden, vooral vragen... Bij de opgang naar een brug over de Drin was een cafeetje annex winkeltje en twee (rugzak)toeristen waren net als ik duidelijk aan het zoeken. Later die middag arriveerde er nog een campingcar en die namiddag en avond hebben we heerlijk met bier, wijn en een prima klaargemaakte vis uit het meer gezamenlijk in de tuin van het cafeetje doorgebracht. Ook de kapitein van de veerboot schoof aan en van hem kregen de rugzaktoeristen een tent te leen die zij in dezelfde tuin mochten opzetten. Een heel genoegelijke avond.

De volgende dag op tijd richting brug. De toeristen werden door de kapitein met zijn busje opgehaald en ik er op de motor achteraan. Langs de stuw omhoog, door een deels onverlIchte tunnel en daar was het al een drukte van belang. Verschillende boten, Eem hotelletje, café, restaurant en de nodig koopwaar dat verhandeld werd. Motor op de boot gezet (gewoon op de zijstandaard, verder vastzetten was niet nodig); tijd voor een kopje koffie.

De tocht over het meer was onvergetelijk. Vooral het feit dat daar mensen wonen en het bevoorraden was indrukwekkend. Nog even los van de prachtige natuur.

In Ferzië, in de brandende middagzon mijn pak maar weer aangetrokken. Tijd voor weer een mooie rit door de bergen. En tocht van ruim 200 km hoog over de bergen, hoog boven weer een ander stuwmeer. Een weer geweldige rit om hemelsbreed 30 km verder te eindigen bij een tankstation met WiFi. Tijd om een camping in de buurt te zoeken...