Wereldstad

Heb ik me voor de derde dag in rij laten verleiden tot avondwandeling door down-town Tokyo. Ik was het eerst niet van plan maar er is zoveel te zien en met name rond een uur of vijf als het relatief snel donker wordt, duizend lichten gaan branden en iedereen zich op straat begeeft om te gaan 'shoppen' kijk je je ogen uit.

Tokyo is een mondaine wereldstad, zeker overdag is het goed toeven in de parken of in de grote winkelstraten. Cafe's die evengoed in Parijs hadden kunnen staan, boutiques uit Milaan; je kan het zo gek niet bedenken of het is er.

In de avond is het vooral een hippe stad. Vol met mensen die aan het flaneren zijn of gewoon inkopen doen. Dan is het (in de winkelgebieden) een onvoorstelbare drukte en herrie als in en voor de winkels het winkelpersoneel alle aanbiedingen van die dag staan aan te prijzen met hun megafoons. Echt onvoorstelbaar. Dat moet je een keer meegemaakt hebben.

Gisterenavond was ik in 'Electric City' een winkelgebied waar alles (maar dan ook alles) op het gebied van electronica te koop is. Ik was op zoek naar een digitale camera. Stel je eens voor: alles dat er te koop is, dat maal twee en dat dan nog eens in vijf verschillende warenhuizen (7 verdiepingen hoog waar ze echt alles op het gebied van electronica, PC's, camera's en dergelijke hebben) en ongeveer 500 (als het er niet meer zijn) 'speciaalzaken'. Ongelofelijk wat een gezicht. Zeker in de avonduren als de neonreclames aangaan en duizenden (!) mensen op zoek zijn naar hun 'ding'.

Vanavond kon ik het niet laten en ben naar een ander winkelgebied gegaan. Weet niet eens meer precies waarvoor maar het bleek een 'uptown' warenhuis spectactel te zijn. Wederom groter dan je je voor kan stellen. De bijenkorf kan makkelijk drie keer in een zo'n warenhuis en dan een stuk of zeven, acht naast elkaar. Tussen enkele gebouwen was boven het spoorwegstation een overkapping gebouwd dat fungeerde als (extra) plein. Hongerig van het 'shoppen' stond men in de rij bij "beans and bagels"; niet zomaar een rij. Op een gegeven moment was die toch zeker ruim 100 meter lang. En iedereen netjes aansluiten en wachten. Ik had wel trek maar dat ging me echt te ver...

Overdag slenter ik vooral wat door de verschillende parken. Het is prachtig weer (11 graden maar met een strakblauwe lucht en dus een lekker zonnetje) en de bomen staan (nog) in hun herfsttooi; een prachtig gezicht.! Af en toe pak ik een tempel en 'shrine' mee. Dan voel ik me een echte toerist tussen de (vooral) japanse toeristen.

De metro heb ik al redelijk door. Alles is zo geordend: als je de borden blijft lezen en elke keer voordat ook maar een voet voor de ander zet de borden controleert kan het eigenlijk niet missen. En rij je verkeerd dan ga je gewoon toch ergens anders heen (of ga je terug). Zoals gezegd kan eigenlijk niet missen. En ja ik heb al een enkele keer in de spits met de metro gereden: een hele belevenis maar die Tokyo bewoners zijn de drukte zo gewend, kwestie van een beetje geven, nemen en inschuiven.

Ik geloof dat ik hier wel zo kunnen aarden. Druk, chaotisch maar goed georganiseerd en met veel service en respect onderling. Dat valt me wel op gezien de omvang en de drukte.

Voor wat betreft die camera: de prijzen zijn vergelijkbaar met die in Nederland. En dan heb je wel terugbrenggarantie en een leesbare handleiding; maar niet gekocht dus...