Berggeit

Ik lijk af en toe wel een berggeit en als je in reincarnatie gelooft... Vandaag de heuvels rond Lake Tekapo 'bedwongen'. Heuvels, want aan Mt Cook en het bergmassief van de zuideljke Alpen daar waag ik mij niet aan. Maar heuvels... Op een of andere manier kan ik er geen genoeg van krijgen. Zie ik een 'berg' dan moet ik klimmen. Of het nu het drielandenpunt in Vaals is, een rotspartij in Noorwegen of.. nu ja de 'bergen' rond Lake Tekapo.

Lake Tekapo is een van de meren die je gezien moet hebben als je een reisje NZ doet en inderdaad heel bijzonder. Door het rotsmeel (slijpsel van de gletsjers) is het meer een beetje melkachtig diffuus lichtblauw van kleur. Daarbij is het een natuurlijk bergmeer dat omringt wordt door flinke bergen met op de achtergrond de toppen (met ijs) van het centrale massief. Echt een plaatje.

Het weer is niet echt geweldig dus die 'plaatjes' zullen we van internet moeten halen. Fotografen doe ik nog als een gek maar met dit weer wordt het toch niet super.

Wel prachtig weer om te gaan wandelen en met een wandelpad richting het (internationaal vermaarde) observatorium bij de (achter)uitgang van de camping: een uitdaging die ik (als berggeit) niet kon weerstaan. Bewolkt, af en toe een zonnetje af en toe een klein buitje: ideaal om uitgebreid op pad te gaan en na een flinke klim door het bos stond ik ineens vlak bij het observatorium met een uitzicht over een uitgestrekt plateau. Voor de LOTR (Lord of the Rings) fans: volgens mij het 'land of Rohan'. Ik weet het niet zeker maar ik ga het zeker nog eens uitzoeken.

Na het observatorium nog een flinke wandeling door open berglandschap over de kam afdalend naar het meer (Tekapo). Af en toe een sputtertje regen maar op een gegeven moment brak de zon door en ik heb nog heerlijk ergens op enige meters van het pad op een berghelling de middag doorgebracht. Genietende van de zon, de rust en het uitzicht...