Leeg en winderig

Ja, leeg en winderig. Zo zou ik denk ik het best het zuiden van Nieuw-Zeeland kunnen beschrijven.

Op zich niet zo vreemd. Het merendeel van de bevolking schijnt op het noorder eiland in Auckland (??) te wonen. De rest in nog een paar grotere plaatsen als Christchurch, Wellington, Nelson en Dunedin. Wat resteert woont her en der in een boederij of in een gehucht als Tekapo (ca 300 man, uitgezonderd de toeristen dan...). Leeg dus, erg leeg.

Niet dat je onderweg niets of niemand tegenkomt. Het aantal doorgaande wegen is beperkt en alle toeristen zijn met camper, auto, bus of motor onderweg, van de ene toeristische trekpleister naar de ander; volk genoeg 'on the road'.

Prachtige wegen ook. Echt een 'bikers paradise'. Goed onderhouden, geasfalteerde wegen die zich door het heuvel (en berg) landschap slingeren.

Na lake Tekapo heb ik een uitstapje gemaakt naar Mt Cook. De (hoogste) berg van NZ. Sir Edmund Hillary schijnt er getraind te hebben voordat hij de Mt Everest ging beklimmen. Aangezien ik toch in de buurt was kon ik dat niet voorbij laten gaan natuurlijk. Een kleine omweg dat wel maar goed tijd genoeg nietwaar en het weer zou goed zijn (wel belangrijk want mist en regen in het hooggebergte; dan kun je er beter niet zijn en je ziet toch niets. Ik onderweg. Nou dat mooie weer viel wat tegen, koud en de toppen van alle bergen waren in nevelen gehuld. Ik zag het al weer helemaal gebeuren en twijfelde heftig, wel, niet, wel, niet, wel koud, brr.

Al met al had ik het zo koud dat ik bij een info-punt (vlak voor de afslag naar Mt Cook) zowiezo ging stoppen om mijn merino-wollen lange onderbroek (jawel en heerlijk.!, die Merino schapen hebben het zo gek nog niet en ik was blij dat ik die in Chch gekocht had). Toch maar even vragen naar dat weer en de dame van de informatie gaf aan dat de verwachting was dat de bewolking toch de middag zou breken. de stoute schoenen maar aangetrokken en jawel hoor: prachtig weer en een prachtig gezicht. Ben niet gebleven (super toeristisch en echt bergbeklimmen dat doe ik toch niet) en dus na een kopje kofiie, een broodje en een wandeling door het dorp weer vertrokken op weg naar de rustplaats van die dag, niet al te ver van Mt Cook in een dorpje. Ondertussen was dus de zon doorgebroken en dat werd het bloed en bloed heet.

Wat dat betreft schijnt er geen tussenweg te zijn. Of de zon schijnt niet en het is koud (nou ja niet te vergelijken met NL natuurlijk maar 10 tot 15 graden met een stevige frisse wind voelt toch redelijk koud aan). Of de zon schijnt en dan is het gelijk 'burning hot'.

Leeg en winderig. Naast leeg ook enorm winderig. Niet te geloven maar de laatste dagen ben ik in Dunedin (vrij vertaald: Edinburgh op de heuvels, een waarachtig schotse enclave in NZ inclusief kilts en doedelzakken) en het is alsof het hier altijd waait. De hele dag door en dan niet zo'n beetje; ik ben elke keer als ik weer op de camping kom benieuwd of mijn tent er nog staat... Dunedin schijnt de enige plaats ter wereld te zijn (althans dat zeggen ze zelf dus een korreltje zout...) met een Albatroskolonie op het (vaste)land. Ik snap nu hoe dat mogelijk is aangezien die beesten met een spanwijdte tot 3 meter nogal wat wind nodig hebben om in de lucht te blijven en te kunnen manoevreren. Nou die wind is hier genoeg.

Dusdanig dat ik er een beetje kriegelig van wordt. Mischien is het wat anders en ben ik gewoon niet in zo'n goede stemming maar die wind...

Ik hoop overigens dat het mijn stemming is want het zuidelijk deel van het zuidelijk eiland staat bekend om de wind en dat is nu net de plek waar ik naar toe ga...