Kerstavond

24 december alweer, kerstavond in een zomers Nieuw Zeeland. De wind is goddank gaan liggen en gelijk is het en stuk aangenamer geworden. Gisteren was wat betreft weer een topdag, weinig wind, lekker zonnetje; ideaal weer om eens wat te gaan toeren.

"with a tank full of gas and my top rolled down..."

Zondagmiddag; een beetje de toerist uit hangen, beetje toeren, naar een (sorry de) albatroskolonie, kasteeltje bekeken(het enige kasteel van NZ). Vooral een beetje rustig aan doen en relaxen.

De albatroskolonie was eigenlijks nix. Zo'n heerlijk opgehemeld toeristische atractie (must do.!); na een korte uitleg over die toch wel imposante vogels en een DVD-tje op naar een uitkijkpost met zicht op ... jawel vier (4) broedende albatrossen (er waren er meer maar die zaten aan een andere kant die we niet konden zien). Een broedende albatros ziet er op (die) afstand ongeveer uit als een broedende eend. Beetje saai; het is dat je weet dat dat een albatros is maar verder. De internetsite http://www.albatross.org.nz is wat dat betreft een stuk intressanter...

Zo ook de klif nabij het centrum met daarop honderden 'shags' die op de randen van die klif nestelen en af en aan vliegen. Prachtig om te zien hoe die dan landen op zo'n loodrechte wand. Tevens honderden meeuwen op diezelfde klif die van alles proberen om het door de shags aangeleverde voedsel en/of hun eieren te jatten. Prachtig om te zien hoe die dan gebruik maken van de wind en vlak tegen die klifwand aan in de wind gaan hangen. Want landen dat lukt ze (een uitzondering daargelaten) niet. Dat samen met de kakafonie en de golven die ongeveer 50 m in de afgrond tegen de rotsen beuken; daar kan ik nu uren naar kijken: elk moment is er weer wat anders te zien.

Op een gegeven moment zie ik beneden op de rotsen wat bewegen: bleek daar een hele zeehonden kolonie te zitten. Beetje zonnebaden, spelen in het water. Je moest wel heel goed kijken maar toch. Zoveel te zien...

's Avonds ben ik terug gegaan. Het was nog steeds mooi weer en 's avonds zouden de 'blue penguins' na en dag vissen weer terugkeren naar hun nesten (op diezelfde klif). Dezelfde penguins die ik in 'Antartica' had gezien maar nu in het wild. Verwachte tijd van aankomst: direct na 'sunset' (21:30 uur). En ja hoor. De zon was amper onder of een rimpel in de zee gaf aan waar een 'school' penguins zich bevond. Binnen de kortste keren stonden ze met z'n allen op het strand en begon de klim naar boven. Geweldig leuk om te zien hoe ze gebruik maken van de 'groepen' (kuddes) om zich veilig te voelen. Op het moment dat ze een open ruimte moesten oversteken komt nummer een (1) voorzichtig kijken of alles veilig is maar blijft vervolgens rustig staan kijken totdat er tenminste 10 tot 20 penguins bijeen zijn. Dan in gestrekte draf met z'n allen de oversteek maken. Een (1) penguin raakte wat achter en stond even alleen. Gauw de beschutting van een bosje opgezocht en rustig wachten op de volgende groep. Zo leuk om te zien.!

Het begon echter al gauw te donker te worden om wat te zien. Langzamerhand taaide iedereen af. Horen kon je ze vervolgens wel. Ondertusen verspreid over klif de grootste 'verhalen' tussen de penguins onderling. In Antartica had ik begrepen dat dat de hele nacht door gaat (ze slapen hazeslaapjes van een minuut of twee verspreid over de hele dag en nacht). En terwijl wij (mensen) ook de klif weer opklommen liepen we zo nu en dan (in het donker) een penguin tegen het lijf. Close encounters.! Kijk dat vindt ik nu leuk. 100x beter dan zo'n toeristische atractie en ik heb me dan ook voorgenomen vanaf nu vooral mijn eigen weg te zoeken.

Het kasteel was wat dat betreft weer veel meer een kolfje naar mijn hand. Met en brochure in de hand gewoon een beetje door en rond zo'n kasteel dwalen. Op mijn eigen tempo en met mijn eigen gedachten. Ik heb nu in verschillende landen waaronder Frankrijk en Duitsland diverse kastelen bekeken. Ik blijf me telkens weer verbazen over de relatieve rijkdom van de toenmalige eigenaars. Dit kasteel was (zeker vergeleken met Duitse en Franse kastelen) relatief eenvoudig maar als je dan leest waar alle bouwmaterialen vandaan komen (marmer uit milaan, stucadoors idem, hout uit brazilie, timmerlui uit Engelenad, mozaik uit Brussel etc etc). Tevens dat alleen al het houtsnijwerk van het plafond van de hal (!) 18 manjaar aan werk heeft gekost (3 man voor de duur van 6 jaar). Echt onvoorstelbaar. En dat allemaal omdat het zoontje van die rijke stinkerd (en bankier van faam) het uitzicht van heuvel zo mooi vond. Echt onvoorstelbaar. Zo als gezegd relatief eenvoudig maar wel mooi. Wat ik ook mooi vond is dat het kasteel in de 60-er jaren is opgekocht (waarschijnlijk ook geen onbemiddelde mensen) en die het hun levenswerk ervan hebben gemaakt om het restaureren (en voor het publiek open te stellen). Wat een kerstgedachte weer ;-).

Vandaag de motor weggebracht; de achterband was al niet 100% meer toen ik 'm kocht en de gravelroads doen 't ook geen goed. Dunedin is zo'n beetje de laatste grote plaats voordat ik echt de natuur in ga. En een deel van die natuur (de Westcoast, ook wel wetcoast genoemd) staat bekend om z'n regen. Een paar goede bandjes vind ik dan wel zo fijn...

Het weer is weer wat omgeslagen en regenachtig. Prachtig weer om niet te toeren, een onderhoudsbeurtje voor de motor en voor mijzelf een (half) dagje in het Otago Setlers Museum. Een regionaal georienteerd museum, vooral gericht op het (recente) verleden. Leuk en intressant vooral het deel over de Maori's en de begrips 'conflicten' met de kolonisten. De (nu juridische) strijd over wat er nu precies is afgesproken tussen de Maori-leiders en de afgezanten van de engelse kroon loopts nog steeds.! De toenmalig opgestelde engelse vertaling van het Maori-contract blijkt niet juist te zijn. Intressant. Denk dat ik dat thuis nog eens verder uit ga zoeken.

Op de camping gisteren een engels motorrijdend stel tegen gekomen (wat een wind he.? Niet normaal.! Werd er bijkans afgeblazen op die slingerweggetjes hier naar toe...) Hoe herkenbaar inderdaad. Ook zij zijn drie maand onderweg; eigenlijk zeer vergelijkbaar met mijn reisplan. Leuk om zo ervaringen te delen.

Ook een NZ-lander uit Nelson tegengekomen. Op vakantie met zijn zus en zwager: uit Nederland. Blijkt nu twee jaar geleden ge-emigreerd te zijn. "Had ik jaren eerder moeten doen.!". Nelson schijnt een heerlijke stad te zijn ook de eigenaar van de motorzaak waar ik nog even mee stond te praten (motoren he, het bindt op een of andere manier) had het er over. Nu we zullen wel zien. Still to come.!

Eerst kerstavond en eerste kerstdag. Zal wel lekker rustig worden want alles, echt alles (zelfs de supermarkt die 7 dgn per week 24 uur per dag open is gaat dicht) is morgen gesloten. Tweede kerstdag doen ze niet aan; dat scheelt weer. Ik blijf denk ik rustig op de camping, boekje lezen stukje rijden, stukje wandelen: we zien wel...

Geen speciale kerstgedacht, geen kertboom, ook geen barbeque (schijnt iedereen hier te doen met X-mas) gewoon mijn eigen kerst. Ik hoop op eem betje mooi weer. Voor de rest... We zien wel.

Na de kerst ga ik weer 'on the road'; verder afzakken naar het zuiden. Niet al te grote afstanden, rustig aan. Schijnt nogal winderig te zijn maar ook een heel erg mooie natuurschoon. Ook al schijn je ook daar op een gegeven moment genoeg van te krijgen. We zullen wel zien...