Mt Doom

Naast muziek en slingerende bergwegen lijkt LOTR (Lord of the Rings) een van de centrale thema's te zijn van deze reis.

Gisteren de Tongariro Crossing gelopen. Een van de populairste een-dag wandeltochten in NZ. Als een-dag tocht tenminste even populair als de meerdaagse wandeltocht naar de Milford Sound. Een alpiene wandeling en een must-do voor een wandelaar/berggeit zoals ik.

Afgelopen zondag was ik al vanuit Rotorua aangekomen maar toen ik aankwam regen en dreigen de bewolking. Ook de weersverwachting van de daaropvolgende dagen was niet goed en ik had toch echt geen zin om in regen en mist over een berg te klauteren en dan niets te kunnen zien.

Als het dan toch allemaal nat gaat worden dan maar black-water raften in Waitomo. Een andere toeristisch hoogtepunt dat ik eigenlijk wel mee wou maken. Dus maandag in de regen de motor weer gepakt en doorgereden naar Waitomo. Wederom weer een prachtige rit (de rgen klaarde redelijk snel op) en weer een prachtig (karst) landschap. Ondergronds ligt in Waitomo ligt een uitgebreid grottenstelsel en het hoogtepunt van Waitomo zijn de grotten vol met glimwormen en op een rubberen binnenband ronddobberen door deze grotstelsels. Ik heb gekozen voor een all-in tour. 27 meter Abseilen het stelsel in dan stroomoopwaarts een wandeling door het grottenstelsel, om vervolgens op de binnenband in het donker met boven ons duizenden kleine lichtjes terug te dobberen naar het startpunt. Nog even door wat onmogelijk kleine holtes kruipen en dan weer uit het gat omhoog klimmen. Al met al weer een onvergetelijke ervaring.

Het hostel waar ik in zat maakte deel uit van dezelfde onderneming die de tour onganiseerde en was feitelijk van een boer die dit er min of meer bij deed. Erg relaxed, klein en met een prachtig uitzicht. In de avond bleek dat we slechts met twee man in het hostel zaten...

Juist vanwege de relaxte omgeving heb ik er nog een dag aangeknoopt. Ondertussen het weer in de gaten houdend. Het slechte weer bleek minder slecht dan voorspeld en ook in Tongariro National Park waren de vooruitzichten beter dan eerder verwacht. Na enig overleg met de medewerker van de I-site (VVV-kantoor) besloten wederom terug te keren naar Tongariro National Park om de volgende 'de crossing' de doen.

Niet voor niets de meest populaire wandel/klim dagtocht van NZ; wat een landschap.! Tongariro National Park ligt centraal op het noordereiland en omvat drie (actieve) vulkanen, diverse kraters en kratermeren. De wandeling voert over een zadel tussen twee vulkanen met soms magistrale uitzichten. Twee steile klimmetjes (nou ja 'tjes') en een steile afdaling over los gravel. Mede omdat het zo populair is zijn (voor zover aanwezig) de paden (zeer) goed onderhouden en is het (noodzakelijke) voor en natransport subliem geregeld. Enige dat je dan nog nodig hebt is goed weer en dat blijft tricky in het bergen en kan zo omslaan.

De vooruitzichten waren 'half-half' kon meevallen kon ook tegenvallen maar de ochtend zou 'goed' zijn. 7:15 uur met de bus vertrokken naar het startpunt en dan en-mass 'op naar de bergen'. Na eerst een redelijk vlakke start een eerste steile klim. Dan dunt de groep al aardig uit. Na die klim de zadel tussen Mt Tongariro (1967 m) en Mt Ngauruhoe (2287 m) bereikt. Mt Ngauruhoe, sinds LOTR ook (beter) bekend als Mt Doom. Een nagenoeg perfecte vulkaan uit het boekje. Steil oprijzend vanuit het omringende landschap (LOTR: Land of Mordor, zetel van dark lord Sauron).

Het was mogelijk om deze vulkaan te beklimmen. Alleen bij goed weer en je moest op een extra twee uur klimmen rekenen. Terwijl we de klim naar het zadel aan het maken waren had ik al even gekeken en het weer klaarde op. Aan de voet van Mt Ngauruhoe konden we kraterrand zien en samen met een groep stonden we te twijfelen. Wel doen, niet doen. Het zag er knap dreigen uit maar ja aan de andere kant: "Once of a lifetime opportunity". Al met al een groepje gevormd van zes 'twijfelaars' en aan de tcht naar boven begonnen: wat een klim. Terugkijkend op de foto's ziet het er al met al niet zo steil uit maar ongelofelijk; je had zo nu en dan echt het gevoel nagenoeg steil omghoog te klimmen. Deels over een harde (rots) ondergrond maar veelal los gravel. Een stap omhoog een halve stap omlaag. Soms zelfs een stap omhoog om vervolgens een halve meter terug te 'glijden'...

Maar goed stug doorgaan. Ondertussen kwam de bewolking op met het risico een hele klim voor nix. Alhowel halverwege was het uitzicht al adembenemend. Maar we hadden geluk: het ene moment was de krater gehuld in bewolikng een moment later trok de bewolking weer weg en toen we na ruim een uur klimmen de top hadden bereikt: een helder uitzicht... Zowel in de krater als naar het omringende land van 'Mordor'. Een hele klim maar zeker de moeite waard en na een kwartiertje genieten en foto's maken weer begonnen aan de afdaling" om 16:00 uur moesten we ons melden op de parkeerplaats waar de bus op ons zou staan wachten dus veel tijd hadden we niet.

De afdaling van Mt Doom was al even enerverend als de beklimming. De helling bestaat voor het grootste gedeelte uit losse gavel (puimsteen) en met een beetje gevoel kun de hele helling af ski-en. Gewoon al ski-end op je schoenen naar beneden glijden. Vergt enig gevoel durf en het uitkiezen van de juiste route maar je bent in no-time beneden (met je schoenen ondertussen vol moet korrels puimsteen. En dan moet de route van de 'crossing' feitelijk nog beginnen. En we waren net op tijd. Toen we terugkeken naar waar we vandaan kwamen was de kraterrand als in wolken gehuld en vanuit het westen kwamen de wolkenvelden al aandrijven. Het zou de rest van de dag niet meer mogelijk zijn de kraterrand veilig te bereiken...

Na Mt Doom (Mt Ngauruhoe) een wandeling door de bodem van een krater en nog een klim naar de volgende krater. Magnifiek rood gekleurd wederom een absoluut landschappelijk wonder met op de achtergrond Mt Ruapehu met eeuwige sneeuw aan de ene kant en diverse kratermeren in het typische blauw aan de andere kant. Dit was feitelijk het hoogste punt van de klim en het hoogtepunt van de (reguliere) crossing Vervolgens oostelijk (en in dit geval in de leizijde en dus droog) van Mt Tongariro te beginnen aan een twee en half uur durende afdaling. De bewolking had ondertussen het westelijk gedeelte van de route gevuld (konden we vanuit ons hoogste punt goed zien) maar aan de oostelijke kant half bewolkt en prima wandelweer. We hebben echt gemazzeld met het weer. Op de terugweg met de bus was duidelijk dat de hele bergketen in nevelen gehuld was; terug in het hostel begon het te regenen.

Niet dat het er iets toe deed; wij hadden onze dag gehad en nagenietend met een biertje in de hand de hele avond over niets ander kunnen praten. "Mt Doom" en "the land of Mordor" in de film LOTR zal ik vanaf vandaag met een speciaal gevoel bekijken...