Even terug, even thuis
Door: Timon
Blijf op de hoogte en volg Timon
19 Februari 2008 | Nieuw Zeeland, Whitianga
Na de belevenissen in Tongariro Park en 'the land of Mordor' tijd voor wat anders.
Ik heb getwijfeld nog de twee/drie-daagse wandeltocht door Tongariro-park te maken maar heb er van afgezien. M'n knie vond 1 klim wel genoeg en vroeg duidelijk om wat rust. Bij navraag bleek het hoogtepunt van ook die 3-daagse tocht de 'crossing' te zijn. Die had ik dus al gemaakt en ik was niet van plan nogmaals Mt Doom te beklimmen. Daarnaast was het weer "k"-weer geworden en dat zou nog tenminste een paar dagen aanhouden. In het noorden zou de zon eerder doorbreken. Dat is dan duidelijk: "op naar de zon".
Het noorden was enigzins vaag en ik kon kiezen uit het uiterste noorden (Northland; boven Auckland) maar ook de Coromandel (ten oosten van Auckland) was volgens velen de moeite waard. Niet voor een gat te vangen had ik bedacht om via de Coromandel naar Auckland en vervolgens Northland te rijden. MOcht de Coromandel echt super zijn dan kon ik altijd daar blijven hangen. Al sinds het begin van de reis was Northland een optie. Het heeft me (zo uit de boekjes) nog niet echt getroffen...
Tegelijkertijd was het wellicht handig was 'in de buurt' te blijven hangen in verband met de verkoop van de motor en om dan helemaal n het noorden van het land te zitten is wellicht niet handig. In ieder geval: op naar de Coromandel; een wat bergachtig schiereiland te westen van Auckland en te noorden van Rotorua. Bergen, bossen, baaien met zandstranden. In ieder geval genoeg mogelijkheden.
Maar eerst naar Hamilton; een kiwi had gebeld en zou graag m'n motor willen zien en Hamilton was niet al te ver om dus waarom niet. Na Hamilton doorgereden naar Raglan aan de westkust. Raglan is een (wereldwijd) bekend (?) surfparadijs in NZ met dito sfeer: Peace men.! Iedereen was een "bro" (brother) en de surfdudes bevolkten de straten. Er was teovallig net dat weekend een reggea-festival 'in town'. En ja de reggea-gasten kunnen er ook wat van om 'laid-back' te zijn. Een heel aparte sfeer...
Volgende dag toch verder, het land richting Coromandel doorgestoken tot ik in de buurt van Paeroa allemaal 'bikers' tegenkwam. In groepjes, alleen en het werden er steeds meer. In Paeroa stonden de machines in rijen aan de straat. Bleek daar het de jaarlijkse straatraces aan de gang te zijn. Entree 20 dollar en het parkeren van je fiets voor niets. De sfeer; echt geweldig en ik kon het natuurlijk niet laten om even te gaan kijken. Behalve het bierdrinken en tegen je maten lekker stoer doen een echte stratenrace; een stuk van de snelweg was afgesloten en verder waren een aantal straten in het dorp het circuit. In diverse categorien werd er gestreden, uiteraard op de scherpst van de snede. Nu heb de afgelopen weken m'n bochtenwerk flink geoefend maar zoals die lui op de openbare weg door de bochten scheurden; dat zou ik toch nooit durfen (denk ik). Na een paar uur had ik het wel gezien en heb in de buurt een slaapplaats gezocht; volgende dag weer verder...
Weer verder bleek Whitianga te worden. Een wat grotere plaats aan de oostkust van de Coromandel en een perfecte uitvalsbasis voor van alles en nog wat; motorrijden, wandelen, kayakken, (merlijn)vissen, snorkelen en scuba-duiken. Dat laatste ga ik (nog even) doen voordat ik weg ga. Donderdag, onder begeleiding van een instructeur twee duiken op een van de duikgronden in de buurt: ik ben benieuwd.
Vandaag wat in de directe omgeving gewandeld. Bleek uiteindelijk een lange strandwandeling te worden. En hoewel de omgeving anders is, de kleur van het water anders is en ook de aangespoelde schelpen en vissen anders zijn: een strandwandeling blijft een strandwandeling. Of je nu van katwijk naar noordwijk wandelt of van mercury-bay via een kliff (effe klimmen.!) naar cooks bay. Zand blijft zand, de zee is ook vergelijkbaar: even de zilte lucht op snuiven, even het gevoel van thuis...
Morgen nog even toeren op de motor, overmorgen de diepte in en daarna... De motor verkopen, naar Auckland en klaar maken voor vertrek. Het aftellen is duidelijk begonnen...
Maar na NZ nog San Fransisco. Ik ben nog lang niet thuis en ben van plan tot en met het laatste moment te genieten. To be continued...
Ik heb getwijfeld nog de twee/drie-daagse wandeltocht door Tongariro-park te maken maar heb er van afgezien. M'n knie vond 1 klim wel genoeg en vroeg duidelijk om wat rust. Bij navraag bleek het hoogtepunt van ook die 3-daagse tocht de 'crossing' te zijn. Die had ik dus al gemaakt en ik was niet van plan nogmaals Mt Doom te beklimmen. Daarnaast was het weer "k"-weer geworden en dat zou nog tenminste een paar dagen aanhouden. In het noorden zou de zon eerder doorbreken. Dat is dan duidelijk: "op naar de zon".
Het noorden was enigzins vaag en ik kon kiezen uit het uiterste noorden (Northland; boven Auckland) maar ook de Coromandel (ten oosten van Auckland) was volgens velen de moeite waard. Niet voor een gat te vangen had ik bedacht om via de Coromandel naar Auckland en vervolgens Northland te rijden. MOcht de Coromandel echt super zijn dan kon ik altijd daar blijven hangen. Al sinds het begin van de reis was Northland een optie. Het heeft me (zo uit de boekjes) nog niet echt getroffen...
Tegelijkertijd was het wellicht handig was 'in de buurt' te blijven hangen in verband met de verkoop van de motor en om dan helemaal n het noorden van het land te zitten is wellicht niet handig. In ieder geval: op naar de Coromandel; een wat bergachtig schiereiland te westen van Auckland en te noorden van Rotorua. Bergen, bossen, baaien met zandstranden. In ieder geval genoeg mogelijkheden.
Maar eerst naar Hamilton; een kiwi had gebeld en zou graag m'n motor willen zien en Hamilton was niet al te ver om dus waarom niet. Na Hamilton doorgereden naar Raglan aan de westkust. Raglan is een (wereldwijd) bekend (?) surfparadijs in NZ met dito sfeer: Peace men.! Iedereen was een "bro" (brother) en de surfdudes bevolkten de straten. Er was teovallig net dat weekend een reggea-festival 'in town'. En ja de reggea-gasten kunnen er ook wat van om 'laid-back' te zijn. Een heel aparte sfeer...
Volgende dag toch verder, het land richting Coromandel doorgestoken tot ik in de buurt van Paeroa allemaal 'bikers' tegenkwam. In groepjes, alleen en het werden er steeds meer. In Paeroa stonden de machines in rijen aan de straat. Bleek daar het de jaarlijkse straatraces aan de gang te zijn. Entree 20 dollar en het parkeren van je fiets voor niets. De sfeer; echt geweldig en ik kon het natuurlijk niet laten om even te gaan kijken. Behalve het bierdrinken en tegen je maten lekker stoer doen een echte stratenrace; een stuk van de snelweg was afgesloten en verder waren een aantal straten in het dorp het circuit. In diverse categorien werd er gestreden, uiteraard op de scherpst van de snede. Nu heb de afgelopen weken m'n bochtenwerk flink geoefend maar zoals die lui op de openbare weg door de bochten scheurden; dat zou ik toch nooit durfen (denk ik). Na een paar uur had ik het wel gezien en heb in de buurt een slaapplaats gezocht; volgende dag weer verder...
Weer verder bleek Whitianga te worden. Een wat grotere plaats aan de oostkust van de Coromandel en een perfecte uitvalsbasis voor van alles en nog wat; motorrijden, wandelen, kayakken, (merlijn)vissen, snorkelen en scuba-duiken. Dat laatste ga ik (nog even) doen voordat ik weg ga. Donderdag, onder begeleiding van een instructeur twee duiken op een van de duikgronden in de buurt: ik ben benieuwd.
Vandaag wat in de directe omgeving gewandeld. Bleek uiteindelijk een lange strandwandeling te worden. En hoewel de omgeving anders is, de kleur van het water anders is en ook de aangespoelde schelpen en vissen anders zijn: een strandwandeling blijft een strandwandeling. Of je nu van katwijk naar noordwijk wandelt of van mercury-bay via een kliff (effe klimmen.!) naar cooks bay. Zand blijft zand, de zee is ook vergelijkbaar: even de zilte lucht op snuiven, even het gevoel van thuis...
Morgen nog even toeren op de motor, overmorgen de diepte in en daarna... De motor verkopen, naar Auckland en klaar maken voor vertrek. Het aftellen is duidelijk begonnen...
Maar na NZ nog San Fransisco. Ik ben nog lang niet thuis en ben van plan tot en met het laatste moment te genieten. To be continued...
-
19 Februari 2008 - 07:52
Peter:
Genieten maar !!! Toch zou ik blij zijn je weer te zien vriend, een daagje of weekendje relaxen bij Timon ga je toch wel missen!! groet Peter -
19 Februari 2008 - 08:31
Gerda:
Nog een weekje New Zeeland en je begint aan je laatste etappe.
Ik denk ook steeds vaker :"nog een paar weken , dan zet je weer je voet op vaderlandse bodem."
Spannend dat scuba duiken ,jammer dat je met je camera geen foto,s onder water kan maken.
Lieve groetjes.
-
19 Februari 2008 - 12:57
R&H:
ik lees det je het nog lekker naar je zin
heb nou geniet er nog maar van voor je het weet zit je weer op dat duffe kantoor
de groetjes van hier
-
19 Februari 2008 - 15:37
Debby Van Der Jagt:
hoi Timon,
Ik lees regelmatig je berichtjes en het lijkt me echt een geweldige reis die je aan het maken bent. Je schrijft zo dat ik me helemaal voor kan stellen hoe het daar is.
En was lees ik hierboven, je gaat scuba-duiken. Nou dat wordt vast wel wat.
Heel veel plezier en misschien ga je het wel zo leuk vinden dat je een keer mee kan duiken in Vinkeveen als je terug bent.
Nou geniet er nog maar even van, ik ben ook aan het aftellen voor mijn vakantie, volgende week vrijdag de 29ste. Ik kan me nog herinneren dat jij dan ook in het vliegtuig zou zitten. Ik zal zwaaien als ik in de lucht bent.
Nou heel veel plezier nog, lekker genieten en tot in april.
groetjes Debby -
19 Februari 2008 - 16:34
Loes:
He? Nu al............neem het nog even goed in je op he.........en vasthouden!
Dank voor alle geweldige verhalen -
19 Februari 2008 - 19:14
Ingrid Ike:
ik zal als je ooit terugkomt een bakkie zeezand op je buro zetten...kun je afwisselend de geuren van noordwijk en nieuwzeeland opsnuiven (hahahaha)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
