Concrete junge

Toen ik (alweer bijna een week geleden) met de bus vanuit Hamilton Auckland binnenreed overviel me een zekere droefheid. Een aaneenschakeling van beton en asfalt in een schier eindeloze 'suburban sprawl'. Na alle natuurschoon en de kleinschaligheid van de afgelopen maanden een flinke domper. Net op dat moment speelde op mijn MP3-speler RUSH het nummer Early Distant Warning over de aankomende teloorgang van de aarde (http://www.azlyrics.com/lyrics/rush/distantearlywarning.html).
Hoe toepasselijk; als dit soort stedelijke omgevingen het summum van vooruitgang is en het beste is wat 'de mens' kan realiseren is het toch maar droef gesteld met de mensheid. Beseffend dat dit over het algemeen toch de (nabije) toekomst is. Early Distant Warning...

Maar ook nu blijkt maar weer dat ik een echte stedeling ben. De volgende dag een flinke stadswandeling gemaakt. Door diverse parken en uiteindelijk door de spits weer naar het hostel. Voelde weer als vanouds voelde weer alsof ik thuis door Leiden, Haarlem, Amsterdam of Groningen struin...

San Fransisco eigenlijk van het zelfde laken een pak. Na ruim 16 uur (zucht) in een vliegtuig op weg van downtown San Fran. Ook hier weer een aaneenschakeling van bebouwing. Als je er zo doorheen rijdt heeft het iets desolaats en triests. Op de plaats van bestemming en een goede nachtrust later ziet het er echter alweer heel anders uit. Al wandelend door de city wederom een gevoel van bekendheid en van 'thuis' komen. Alhoewel down-town met een aaneenschakeling van 40-plus verdiepingen tellende wolkenkrabbers. Da's niet echt thuis maar na Tokyo, Auckland en Wellington al wel 'gewoon'. Hoe raar 'gewoon' in dit geval ook is. Ook hierbij heb ik mij op een gegeven verwonderd over de ongelofelijke schaal van dit alles en het verliezen van de menselijke maat in het geheel; als mieren op een lunchtafel bewegen ze (we) door het geweld van beton, staal en glas...

En hoe klein en uniform is de (westerse) wereld. Het eerste wat ik zie als ik de metro uitstap op weg naar het hostel is een UPS-bus (serieus waar). Dezelfde kleur bruin als in nederland, dezelfde goudkleurige logo's. Het hele (financiele) district stond er vol mee. Direct daarna een groep junk's/zwervers die zich verzamelen voor het een of ander. Ik moest gelijk denken aan een methadonpost maar goed kan natuurlijk van alles geweest zijn. Alhoewel ik dit in Tokyo en Nieuw Zeeland niet gezien heb was het beeld me zeer vertrouwd.

En niet alleen de Mc Donalds en Coca Cola is wereldwijd een en hetzelfde. Heineken, ABN-AMRO, Subway's broodjes, Starbuck's coffee, ATM's, film, (en mega bioscoopcomplexen) de verschillende restaurants met 'buitenlands' eten; van pizza tot de thai, chinees tot mexicaan en ook hier overall shis-kebab.
En waar de merken wel verschillen zijn het eigenlijk alleen verschillende logo's. Er achter zitten dezelfde principes, zaken en mechanismes...

Everything is the same, only the scenery differs...