Alweer op de terugweg

Al weer dik op de terugweg ondertussen. Ik heb Albanië alweer verlaten en Montenegro langs de kust doorgestoken. Gister de middag en avond doorgebracht in de ommuurde stad Dubrovnic en nu zit ik heerlijk aan het strand ergens halverwege de Kroatisch kust. Nog een kleine twee week en dan zit het er weer op en het plan is de weg terug in dagelijks kleine etappes te maken...

Kroatië, Slobenië, Oostenrijk, Zwitserland, zuid-Duitsland en zo langzaam noordwaarts. Maar eerst nog even genieten van het bruisende strandleven in Kroatië.

Vandaag de kustweg noordwaarts gevolgd. En wat een prachtige kust heeft Kroatië zeg. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit gebied ten tijde van het Venetiaanse rijk erg veel rijkdom en voorspoed gekend heeft. Een prachtig groene kust met allemaal beschermde inhammen en voor de kust allemaal even groene eilanden. Soms glooiende, soms stijl als een klif het water in. Eigenlijk zijn het ondergelopen valleien waarbij de eilanden de volgende bergrug vormt. Als ik ergens Atlantis zou gaan zoeken is het hier, een stad in één van de ondergelopen valleien die de kust van Kroatië vormt...

Dubrovnic was imposant, een openlucht museum in Venetiaanse stijl. Ommuurd door een metersdikke en en tiental meters hoge muur. Alles in authentieke stijl, je waande je (als je alle toeristen even weg dacht) weer in de hoogtij dagen van het Venetiaanse rijk. De (oude) haven ligt in een afgeschermde baai half omsloten door diezelfde muren. Erg indrukwekkend, ook erg druk en erg toeristisch. Maar goed dat weet je en ik kwam er langs. Kon dit toch niet zomaar voorbij rijden.

Ook indrukwekkend, deels in dezelfde stijl, was de baai van Kotor. Net voor de grens van Kroatië, nog net in Montenegro. Als ik me de boekjes nog goed herinner een zeerovershol en ik kan me goed begrijpen waarom. Twee enorme baaien, in open verbinding met de adriatische zee maar met diezelfde zee gescheiden door een zee-engte. De perfecte plek om je te verbergen en/of te verdedigen. De weg er naar toe was onvergetelijk... Op z'n montegrijns. Eerst hoog over, langs een diep gelegen natuurgebied met een waanzinnig uitzicht, daarna (nog steeds hoog in de bergen) een uitzicht over de baai van Kotor en door middel van ruim 30 haarspeldbochten via 'de trap van Kotor' naar beneden.

Op de weg ernaar toe had de GPS me weer over een heel klein weggetje gestuurd en geleerd in Albinië leek het me toch wel slim even te vragen of dit inderdaad de goed weg was. Dat bleek het geval (gelukkig). Maar nu zij mij geholpen hadden met het geven van dit antwoord de vraag of ik hen even kon helpen twee banken naar boven te tillen. Bergop, ik schat een meter of vijftig omhoog, via een voetpad/stenen geitenpaadje... Ach ja waarom niet, en dat n die hitte. Maar goed weer mijn goede daad gedaan om daarna met een goed gevoel en de zekerheid dat ik goed zat weer verder gaan...

Nu even op een kleine (drukke) camping aan een strandje in één van de baaien van de Kroatische kust. Beetje zwemmen, vooral relaxen en genieten. Elke dag een klein stukje noordelijker maar voorlopig nog een hoop moois te beleven...